Model kolorów RGB: wyjaśnienie
Każdy kolor, który można przedstawić w modelu kolorów RGB, ma przypisany unikalny trójcyfrowy numer. W większości przypadków stosowana jest tzw. metoda TrueColor, która udostępnia każdy kolor podstawowy w 256 odcieniach, umożliwiając w ten sposób odwzorowanie 256³, czyli ponad 16 milionów różnych odcieni; wartości od 1 do 256 są używane dla trójek liczbowych w układzie współrzędnych kolorów (np. 50,250,80). Model kolorów RGB jest stosowany na przykład w standardowych monitorach komputerowych, których poszczególne punkty świetlne są koloru czerwonego, zielonego lub niebieskiego, co nie jest już widoczne w obrazie o wysokiej rozdzielczości. Zastosowania techniczne zazwyczaj zmieniają kolory podstawowe, na przykład kolory na wydrukowanym zdjęciu wyglądają inaczej niż na monitorze.
Niektóre ważne przestrzenie kolorów
Przestrzenie barw można przedstawić geometrycznie na różne sposoby, na przykład jako sześcian lub stożek. W 1931 roku Międzynarodowa Komisja Oświetleniowa zdefiniowała przestrzeń barw CIE opartą na kolorach czerwonym, zielonym i niebieskim, aby w sposób przejrzysty i jak najbardziej kompleksowy przedstawić ludzką zdolność widzenia barw. Ludzkie oko posiada oddzielny typ komórek receptorowych odpowiedzialnych za postrzeganie każdego z tych trzech kolorów.
Większość urządzeń drukujących kolory pracuje z podzbiorem kolorów przestrzeni barw CIE. Znane wersje to sRGB i Adobe RGB (lepsze dopasowanie do drukarek CMYK). W technice oświetleniowej stosuje się przede wszystkim przestrzeń barw CIELUV, która pozwala uzyskać bardzo zróżnicowane odwzorowanie kolorów w przypadku addytywnego mieszania barw światła. Praktyczne znaczenie ma łącznie około 40 różnych przestrzeni barw, z których najbogatsza może odwzorować około trzech czwartych wszystkich odcieni przestrzeni barw CIE.
